มันอยู่ที่นั่น
มันอยู่ที่นั่น ตื่นพร้อมคุณในตอนเช้า เดินอยู่ข้าง ๆ คุณ ช่วยคุณชงกาแฟโดยที่คุณไม่รู้ หายใจร่วมกับคุณ อยู่ข้างในคุณ เป็นคุณ
คุณจะประหลาดใจเมื่อรู้ว่ามันร่วมโต๊ะกับคุณ กินอาหารจานเดียวกับคุณ กินอาหารของคุณที่คุณทำ แต่คุณจะมองหามันไม่เจอ มันหายตัวได้หรือ? เปล่าเลย เพราะคุณไม่เคยคิดจะสังเกตเห็นมันต่างหาก
มันเดิน และปิดปากเงียบอยู่ข้าง ๆ คุณ จนคุณไม่ทันรู้ว่ามันมีตัวตน ขาของมันตึงเพราะกล้ามเนื้อยึด บ่าไหล่ของมันล้าเพราะมันเหนื่อย แต่คุณจะไม่รู้หรอกว่ามันเหนื่อย เพราะคุณไม่เห็นมัน เปลือกตาของมันปิดไม่ลง มันนอนพร้อมกับคุณก็จริง แต่ไม่เคยหลับเหมือนอย่างคุณ ปากของมันอ้าค้าง เพราะไร้เรี่ยวแรงจะยึดกรามให้ติดกับส่วนหัว และแม้มีปากมันก็ไม่สามารถส่งเสียงได้ คุณถึงไม่เคยได้ยินมัน
คุณอาจเคยเดินสวนมันสักครั้งสองครั้ง ในตอนที่ทั้งคุณและมันต่างสับสน ถ้าบังเอิญเห็นมันในตอนนั้น ตอนที่กำลังเดินสวนกับคุณ อย่าลืมสะกิดบอกมันเป็นครั้งคราว และมันจะไม่รู้ตัวว่าคุณสะกิดเรียกมัน ได้โปรดอย่าใส่ใจ
คุณบางคนอาจสงสัย ว่าคุณต้องอยู่ร่วมกับมันไปตลอดชีวิตหรือเปล่า เมื่อคุณได้ตระหนักถึงว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตที่เชื่อยชา น่ารังเกียจ และเกียจคร้านสิ้นดี ไร้ซึ่งความสง่างาม และคุณประโยชน์ บางทีคุณอาจจะกลัวว่ารูปลักษณ์ และความโง่เขลาของมันจะทำให้คุณหมดราศี
นั่นแหละมัน คุณเข้าใจไม่ผิดเลย
แต่รู้ไว้เสียเถอะ คุณจะไม่ชอบชีวิตที่เหลือของคุณที่ไม่มีมัน ยิ่งเสียกว่าตอนที่มันยังอยู่ด้วย เพราะมันคือความอัปยศที่สุดของชีวิตคุณ และจะไม่มีวันแย่ไปได้มากกว่านั้น
หากมันพูดได้ มันคงอยากบอกกับคุณว่า "แกเป็นหนี้ชีวิตฉัน" และไม่ต้องกลัวเลยว่ามันจะเรียกร้องเอาคืน มันทำแน่ ทำก่อนคุณจะคิดกลัวเนื่องนั้นเสียอีก
ซึ่งโชคดีของคุณ ที่มันพูดไม่ได้
0 ความคิดเห็น